İnsan olmak zor.İnsanca duygulara sahip olup,insan olduğunu gösterebilmek!Belki de buyüzden insan sayısı az,insan görünümde olan bizler arasında... Düşünsenize,insana insandan daha fazla zarar veren başka bir canlı varmı?Mesela bir kedi insana ihanet edebilir mi?Bir kırlangıç sizi sırtınızdan vurabilir mi?Yada bir yılan yalan söyleyebilir mi?Hangi canlı ağlatmıştır bizi?Hangi canlı nefreti bilir,cinayeti,yürek kırmayı,incitmeyi? İnsan olmak zor.İnsanlar arasında yaşamak daha zor.Hele en sevdiğin insanların içini acıtmaları,ömrünü çalmaları,uykularını bölmeleri okadar katlanılmaz ki... Oysa sevgi yetmezmiydi?Dürüstlük,sadakat,anlayış,mutlu etme çabaları...yetmez miydi?Neden insan olmayı beceremiyoruz?Yada becerenler hayatları boyunca hırpalanıyor?Haksızlık bu....Ben insanım!Bir kedi,bir kırlangıç hatta bir yılan kadar insanım...Ben kırmadım,ihanet etmedim,incitmedim,yalan söylemedim...Ben,ben sevdim.Sevilmek istedim...Sevgiyle yaşadım hep...Çok sevdimm..Ama ne var biliyor musunuz,sadece siz sevince olmuyor.Sadece siz mücadele edince olmuyor.Tek başına olmuyor işte!Elimden tutması gereken insanlar!yalnız bırakıyor.Yalnız bırakılan bir sevgi tek başına ne kadar güçlü olabilir ki?Olmuyor,sevgi tek başına değil,iki yürekte soluk alıyorsa güçlüdür.Sonuçta sevgiye can veren bizim varlığımız.Ama bazen sevgide ihanete uğruyor.İnsana ait olan yürekler,sevgide de yalan söylüyor,can yakıyor,sevgiyi kirletiyor...Hakkı olmadığı halde hemde... Evet,ben sevdim..Bendeki bu yürek atmaya son verdiği andada,toprağın onu sabiplendiği andada sevecek.Çok iddalı ama hep demişimdir ona,`Ben seni öldükten sonrada seveceğim.`diye...Demişsem yaparım..Kim engel olabilirki,Allah`ımda izin verdikten sonra?Seveceğim işte! Seni yalnız başıma seveceğim.Acı çekerek,insan olduğun gerçeğine rağmen,ihanet gölgesine rağmen,hep yağmur bulutum olacağına rağmen,beni hak etmediğini seninde bilmene rağmen....Seni seveceğim...Hayatımdaki herşey değişebilir ama bu değil! Çünkü ben bir kırlangıçın göç mutluluğu gibi sevdim seni.Bir kedinin sevgi özlemi gibi sevdim seni...Şimdi ise bir yılanın kış uykusunda herşey...Ne zaman uyanır,uyanır mı,uyanırsa neler olur bilmiyorum.... İnsan olmak ne kadar zorsa,senin hayatımdaki varlığını birinin silmeside zor..Sen bebeğimdin,gülümdün...Ama sen,senin gülüne insanca değer veremedin.Kökünden koparılmış bir bitki olarak,şunu bil ki....seni,gözlerini,ellerinin o sıcacık halini,gülüşünü,ağlamanı,hatta öfkeni bile özleyeceğim.....İnsanım,insansın......insanız...